De eerste delen van de 'Boeboeks' kabbelden rustig verder, met Kuif en de Knagers kwam er meer vaart, in het nieuwe album spat de actie van de bladzijden. De lieve Biezebosbewoners ontpoppen zich tot van zich afbijtende sujetten, de mensen komen meer in beeld en dat allemaal in een politiek correct verhaal met een donkergroene boodschap. In het vorige deel (Taaie Els) was al duidelijk dat de auteurs sterk de Orphanimo-toer opgingen. Qua tekenstijl: rustigere bladspiegel dan in de eerste delen, mistige achtergronden en karikaturale figuren, vooral de slechteriken. Qua thematiek: de strijd van David tegen Goliath, de natuur tegen het grootkapitaal, de levensgenieters tegen de machtswellustelingen. David (de Biezebossers) moet al zijn creativiteit aan de dag leggen om het brute geweld van Goliath (Rotters en zijn machines) te verslaan. De Biezebossers zijn zo integer dat ze ten langen leste zelfs de verborgen emoties van een keikop als Rotters naar boven weten te halen.

Nu de graafmachines startklaar staan en een eerste poging om de machines onklaar te maken is mislukt, daagt er hulp op uit onverwachte hoek. Els, de dochter van boer Spuiters installeert zich op een zelfgebouwd platform in de grote els. Deze moedige poging kan de houthakker van Rotters niet tegenhouden. Ook de poging van Wiet, knechtje van Rotters die de kuren van zijn baas beu is en er het bijltje letterlijk bij neerlegt, kan de bomen niet redden. Een toegesnelde Jan Appel kan evenmin de zaagmachine stoppen. Rotters zal het bos plat leggen voor het avond is. Ten einde raad kloppen Piepel en Souza aan bij de oude rattenkoning. De auteurs breken een lans voor het natuurbehoud, ze pikken in op de actualiteit en zetten met Wiet hét prototype van een natuurbeschermer neer. [Werner Verrelst] Verberg tekst