Ellen Deckwitz (1982) schreef dit boekje over manieren waarop je met poëzie om kunt gaan voor pubers en jongvolwassenen, maar het is ook boeiend voor ouderen. In 21 korte stukjes, die deels eerder als columns zijn gepubliceerd, behandelt ze evenzoveel perspectieven en doet dat instructief en vermakelijk. Elk stukje begint met een relevant gedicht en een grafische zwart-wittekening van Jenna Arts, die complimenten verdient voor haar heldere lijnvoering en suggestieve kracht! De tekstblokjes in een grotere letter, die herhalen wat al net is gezegd, kunnen als storend worden ervaren. Deckwitz, zelf dichter, heeft het o.m. over vooroordelen over poëzie, mogelijke invloeden ervan, leesdoelen, instapoetry, het belang van persoonlijke keuzes. Ze citeert royaal uit het werk van collega’s van vroeger en nu, zoals Hendrik de Vries, Sylvia Plath, Rumi en Mustafa Stitou, en aarzelt niet een zwak vers van zichzelf door de mangel te halen. Telkens stemmen uitspraken tot nadenken: 'Mijn lievelingsgedichten tonen niet de feiten maar de mogelijkheden'. Als deze uitgave al veel jongeren weet te bereiken, vooral de ongemotiveerde, kan hij zeker een verschil maken, want dankzij de goede voorbeelden en humor is dit een geslaagde poging om jongeren meer bij poëzie te betrekken. Vanaf ca. 15 jaar. Verberg tekst